Nawiedzony dom, czyli Temus nie może spać

    Pisałem Wam ostatnio, że mieszkanie mojego wujka jest nawiedzone. Otóż okazało się, że nie tylko tamto mieszkanie jest nawiedzone. Dzisiejsza noc uświadomiła mi, że w moim mieszkaniu także pojawiają się duchy i dzieją się różne rzeczy. Przynajmniej mam pewność, że mi nie odbiło (do końca).

Małe sprostowanie

     Najpierw zacznę od ogólnego ,,widzenia zjaw". Od zawsze chyba zdarzało mi się widzieć jakieś zjawy, duchy,  światła czy kształty. Intensywnie zaczęły pokazywać mi się około półtora miesiąca temu, kiedy idąc wieczorem do domu, zauważyłem postać małego dziecka przy miejscowej ,,Sraliwce" (przyp. myszy: to jest Struga Barcińska, a nie Sraliwka!!!), która to postać zniknęła kilka sekund później. Od tamtego czasu widuję takie rzeczy prawie codziennie. Możecie pomyśleć, że po prostu mi odbiło i powinienem się iść leczyć. Też tak myślałem, aż do tej nocy.

Nawiedzone mieszkanie

     W mieszkaniu od dawna widywałem zjawy i słyszałem różne odgłosy. Wiele razy zapewne było odwiedzane także przez kosmitów. Kiedyś nawet doświadczyłem, jak kabel od ładowarki, który leżał obok mnie, sam się wyginał zaraz po ukazaniu mi się zjawy (paranoja?). To wszystko to tylko zwykłe objawy paranoi, a czy opętanie także zalicza się do chorób umysłowych?

Opętanie

    Poznajcie mojego królika, Alberta. Albert padł ofiarą gender i kilka tygodni po nadaniu imienia okazał się być płci żeńskiej, czyli Albertyną. Albert jest zwykłym królikiem miniaturką, który nie jest już taki mały jak na zdjęciu obok. Śliczny, prawda?

    Przejdźmy do tematu. Pewnego wieczoru wypuściłem królika z klatki, aby sobie rozprostował kości i pobiegał po mieszkaniu. Położył się obok klatki, tyłem do mnie, a ja siedziałem sobie na łóżku zajęty temusowymi sprawami. Spojrzałem sobie co porabia królik, a Albertyna nagle odwróciła się w moją stronę, stanęła półsłupka i zaczęła się na mnie gapić tak jak na zdjęciu obok. To był rodzaj spojrzenia, takiego jak w horrorach, kiedy wiesz, że coś jest nie tak. Patrzyła się na mnie, na chwile spojrzała w kierunku drugiego pokoju, czy nikt nie idzie i za chwile znowu gapiła się na mnie. Zwykle, gdy się na mnie patrzy to rusza nosem w górę i w dół, tym razem nie ruszała. Nie pamiętam, czy jak robiłem jej zdjęcie to też nie ruszała. Nie reagowała także na mój głos. Po minucie wróciła do ,,normalności". Trochę jednak jej odbiło bo biegała ,,jak opętana" i nie chciała za nic w świecie wrócić do klatki. Dziwne.

Dzisiejsza noc

    Tyle zwlekałem, ale teraz opowiem Wam wszystko. Dzisiaj, tj. 27.04.2014 około 1:20 oglądałem sobie anime na tablecie, jak to w weekendy. Ciekawi Was co oglądałem? Oglądałem właśnie czwarty odcinek Higurashi no Naku Koro ni. W połowie postanowiłem, że zobaczę co tam piszczy na moim fejsie (jakby miało się tam coś dziać). Spoglądając na ekranik mojego telefonu, spostrzegłem kątem oka... wielkiego ducha.

Przybliżony plan mojego pokoju.

    Patrząc na telefon, kątem oka w drugim pokoju ujrzałem przemieszczającego się ducha. Nie miał żadnej określonej postaci, ale mogę poświadczyć, że był całkiem duży. Jak widać na planie po lewej, poruszał się od lewej do prawej, by schować się za kwadratem, który na schemacie symbolizuje fotel. Po tym jak się schował, słychać było dziwne mlaskanie po mojej prawej stronie oraz równie dziwne szmery w drugim pokoju. Możecie pomyśleć, że zwariowałem albo mi się przywidziało. Otóż nie. Jedynym moim świadkiem był mój królik. Wiem, że to absurdalne, ale te zwierzęta posiadają bardzo dobry słuch. Kiedy słychać było te szmery i mlaskanie Albert postawiła uszy i nasłuchiwała. Kiedy nic nie było słychać, zaczęła pić wodę z poidła. Znowu coś zaczęło mlaskać, a królik przestał pić i nasłuchiwał, kiedy skończyło, przestał. Działo się tak kilka razy, a ja czułem jakby ktoś mnie obserwował z drugiego pokoju, w którym oczywiście było ciemno. Za kilka minut było już całkowicie cicho. Albertyna położyła się w klatce i zaczęła piszczeć, a ja chciałem jak najszybciej iść spać. Myślałem, że nie dożyję jutra. Pierwszy raz spotkałem ducha wraz z odgłosami. Muszę przyznać, że robi się ciekawie.

    Na wasze nieszczęście doczekałem się ranka. Dowiedziałem się, że ktoś z redakcji (przy.myszy: czytaj ja) także miał niespokojną noc, bo nawiedzali go kosmici. Może to nie był duch? Może to był jakiś kosmita w kamuflażu? Widziałem już kilka razy dziwnie lecące po niebie światło. Podczas tamtej nocy przeszła mi przez głowę taka myśl, że to kosmita, szczególnie przez te dziwne szmery. A co jeżeli to był duch kosmity? Double combo!