Zdumiewający przypadek nauczycielki i jej sobowtóra

     Chyba każdemu przemknęła kiedyś przez głowę myśl, że fajnie byłoby móc być w dwóch miejscach jednocześnie. Taki klasyczny klasyk, jeśli chodzi o marzenia. Tymczasem osoba, która miała swojego sobowtóra, straciła przez niego pracę. No cóż. Co ciekawe, w Internecie praktycznie nie sposób znaleźć o tej osobie informacji, a to zdarza się niezwykle rzadko i samo w sobie stanowi wystarczający powód, by zainteresować się przypadkiem tej kobiety.

     Pewien amerykański pisarz, przebywając w Londynie, usłyszał intrygującą historię od młodej Niemki, zainspirowało go to do napisania powieści. Miało to miejsce dokładnie sto sześćdziesiąt lat temu. Jakaż to była historia? Jej główną bohaterką była francuska nauczycielka, Emilia Sage, a raczej jej sobowtór. Kobieta miała trzydzieści dwa lata i właśnie zaczęła pracować w łotewskiej pensji Neuwelcke dla wysoko urodzonych panien. Emilia była bardzo szczupła i wysoka, miała jasną skórę, kasztanowe włosy i niebieskie oczy, uczennice określały ją jako miłą i sympatyczną, również inni nauczyciele i kierownictwo szkoły mieli o niej dobre zdanie i byli zadowoleni z jej pracy. Jak to się więc stało, że obecność tej inteligentnej i pracowitej kobiety zaczęła wywoływać grozę?

http://z.mhcdn.net/store/manga/1455/028.0/compressed/nurarihyon_02.jpg?v=11223043363
A to inne sobowtóry - postacie z różnych serii czasem są niepokojąco do siebie podobne...

     Emilia Sage potrafiła przebywać w dwóch miejscach jednocześnie, a przynajmniej tak twierdziły uczennice. Początkowo traktowano to jako nieporozumienia, ale wkrótce okazało się, że Francuzka ma sobowtóra. Po raz pierwszy pojawił się on koło Emilii przed licznymi świadkami podczas lekcji, gdy nauczycielka stała przy tablicy, odwrócona tyłem do uczennic. Niespodziewanie tuż obok pojawiła się jej kopia, która wykonywała dokładnie te same ruchy, co Emilia. Potem wielokrotnie widywano sobowtóra, ukazywał się on za panną Sage podczas kolacji i naśladował jej ruchy wykonywane przy jedzeniu. Oprócz uczennic widziała go także obsługa. Emilia zapinała jej suknię jednej z uczennic, w pewnym momencie odwróciła się ona i w lustrze wiszącym nieopodal ujrzała dwie nauczycielki, obie pomagające się jej ubrać. Dziewczyna zemdlała ze strachu. 

     Sobowtór wykazywał jednak pewną autonomię i nie zawsze zachowywał się tak, jak Emilia. Stwierdzono też, że często gdy się pojawiał, Emilia wyraźnie słabła. Kiedyś, gdy zachorowała i była sama w pokoju wraz z  pomagającą jej uczennicą, nauczycielka nagle zbladła i wydawało się, że zaraz zemdleje. Uczennica ujrzała  niedaleko sobowtóra, przechadzającego się po pokoju i wyglądającego, jakby czuł się świetnie, nie powiedziała o tym jednak Emilii, by jej nie niepokoić. Następne takie wydarzenie widziała cała szkoła! Wszystkie uczennice trenowały szycie w auli, dobrze widziały przez okna zrywającą kwiaty w ogrodzie Emilię. Nadzorująca je nauczycielka wstała opuściła dziewczęta, ale jej krzesło szybko zostało zajęte przez sobowtóra, który pojawił się tam znienacka. Uczennice widziały jak prawdziwa Emilia słabnie, jej ruchy stawały się coraz wolniejsze i mniej pewne. 

      Mimo strachu dziewczęta powoli przyzwyczaiły się do tego zjawiska, dwie z nich starały się przyjrzeć sobowtórowi bliżej, kiedy wyciągnęły ręce by go dotknąć, powietrze stawiło lekki opór, jakby dotykały cienkiej warstwy jedwabiu. Najodważniejsza uczennica przeszła bez oporu przez ciało sobowtóra. Co ciekawe, sama zainteresowana nigdy nie widziała swojej kopii.

     Przez rok sobowtór objawiał się w szkole, atmosfera stawała się coraz bardziej napięta, spadła liczba dziewcząt uczących się na pensji. W końcu zwolniono pannę Sage, mimo że była świetnym nauczycielem. 

     Czy Emilia Sage istniała naprawdę? W miejscu, gdzie rzekomo miała się urodzić, nie znaleziono żadnych informacji o osobie o takim nazwisku, jednak znalazły się informacje o urodzonej nieopodal Octavie Saget, która była nieślubnym dzieckiem. Można przypuszczać, że Emilia mogła zmienić nazwisko, ponieważ wstydziła się takiego pochodzenia, jednak nic nie jest pewne. Nie znaleziono też szkoły, w której miała uczyć. 

      A jak Wy myślicie? Emilia istniała naprawdę? O co chodziło z jej sobowtórem? Czy czterdzieści dwie uczennice mogły się mylić?

źródła:

,,Zagubione i odnalezione"

http://trove.nla.gov.au/ndp/del/article/3718590